Temat: W liturgii odkrywamy Boga.
Oglądaj
https://www.youtube.com/watch?v=0ot5hYcw9DE
Przeczytaj
Symbole liturgiczne
Szaty liturgiczne r11; w zgromadzeniu liturgicznym szata jest znakiem zewnętrznym różnych funkcji i stopni święceń.
Alba r11; szata liturgiczna wspólna dla duchownych i ministrantów wszystkich stopni jest, zazwyczaj przepasana w biodrach paskiem.
Ornat (łac. ornatus) r11;wierzchnia szata używana przez kapłana podczas sprawowania Ofiary Eucharystycznej. Celebrans zakłada różne kolory ornatu w zależności od roku liturgicznego.
Stuła r11; jest to długa, szeroka szarfa, czasami poszerzona lekko przy końcach, uszyta z tej samej tkaniny, co ornat. Jest noszona na szyi i zwisająca swobodnie z przodu. W liturgii stuła symbolizuje władzę i godność urzędu kapłańskiego.
Mitra r11; jest to uroczyste nakrycie głowy, które w liturgii jest używane od XII w. w formie zachowanej do dziś. Wykonana jest o¬na z kosztownych materiałów, wyszywanych drogimi nićmi i kamieniami. Symbolika średniowieczna dopatrywała się w dwóch jej rogach symbolu Starego i Nowego Testamentu.
Pastorał r11; jest to laska biskupia zakończona spiralnie. Jej historia sięga czasów starożytnych, gdzie uznawano laskę za symbol władzy. Górna jego część symbolizuje troskę biskupa, który ma odciągać wiernych od zła jak pasterz owce i naprowadzać do dobra. Środkowa jego część oznacza podporę i symbolizuje służbę ludowi oraz umacnianie jego wiary. Dolna zaś jego część, ostro zakończona, jest symbolem troski pasterza w zachęcaniu i upominaniu ludzi. Od XII w. papież używa pastorału prostego, który zamiast spiralnego zakończenia posiada równoramienny krzyż.
Pierścień r11; jest to sygnet z wyrytą pieczęcią. Praktyczne jego zastosowanie polegało na wytłaczaniu nim pieczęci. Od VII w. hiszpańscy biskupi zaczęli go nosić. Według modlitwy odmawianej przy przekazywaniu pierścienia biskupowi, jest on symbolem pieczęci prawdziwej wiary i symbolem zaślubin biskupa z jego diecezją.
Pektorał r11; jest to ozdobny krzyż ze szlachetnego metalu, który zawiera relikwie. Od XII w. jest noszony przez kardynałów, biskupów i opatów. Zwyczaj noszenia go wywodzi się z ozdobnych puszek z relikwiami Świętych Męczenników, które nosiło duchowieństwo na Wschodzie, a później na Zachodzie chrześcijańskim. Biskupi dopiero od XVI w. po Soborze Trydenckim musieli zakładać go podczas sprawowania czynności liturgicznych. Jest on znakiem zwycięstwa nad cierpieniem, a nawet nad śmiercią.
Kielich i patena r11; z początku kielich z pateną były znacznie większe, gdyż rozdawano z nich Komunię Świętą pod dwiema postaciami. Symbolika kielicha i pateny jest związana z ich zastosowaniem w liturgii. Według dawnego pontyfikału patena i kielich symbolizują grób Pański. Dlaczego? Ponieważ służą do składania w nich Ciała i Krwi Chrystusa eucharystycznego, ponadto przypominają o¬ne Wieczernik.
Ampułki r11; są to małe, zwykle szklane dzbanuszki, w których podaje się wino i wodę.
Korporał r11; jest to lniana serwetka, o wymiarach 50x50 cm, którą rozkłada się na ołtarzu. Według niektórych ma o¬n symbolizować całun.
Palka r11; jest to podwójny lniany czworobok, usztywniony kartonikiem, znajdującym się pomiędzy warstwami tkaniny. Służy o¬n do przykrywania kielicha.
Puryfikaterz r11; jest to ręczniczek, którym wyciera się kielich po wypłukaniu go wodą. Zwykle ma wymiary 50x28 cm.
Puszka (łac. ciborium) r11; jest to naczynie liturgiczne podobne swoją budową do dużego kielicha, a jej współczesny kształt, czyli zamykany puchar, pochodzi z okresu baroku. Natomiast od 1614 r., dzięki rytuałowi rzymskiemu, puszka jest nakrywana sukienką, która jest misternie haftowana. Puszka służy do przechowywania i rozdawania Komunii Świętej.
Monstrancja r11; jest to naczynie liturgiczne, które służy wyłącznie do wystawiania Najświętszego Sakramentu w celu adorowania. Pojawiła się w XIV w., a jej wygląd nie przypominał dzisiejszego. Była w kształcie wieży lub fasady kościelnej, wzbogacona figurkami. Dzisiejszy wygląd, czyli promienistego słońca, uzyskała w okresie baroku.
Kustodia r11; mała puszka, w której przechowuje się Najświętszą Hostię.
Dzwonki ołtarzowe r11; są to dzwonki, którymi dzwoni się w czasie najważniejszych momentów w czasie Mszy Świętej. Do liturgii wprowadzono je w XIII w.
Łódka r11; naczynie, w którym znajdują się ziarenka kadzidła i żywica. Jej nazwę zawdzięczamy owalnemu wyglądowi, przypominającemu nieco kształt łódki.
Luna r11; uchwyt, który przytrzymuje hostie w monstrancji. Ma kształt półksiężyca.
Kadzielnica (trybularz) r11; zarówno w wersji stojącej, jak i wahadłowej jest to naczynie zaopatrzone w łańcuszki podnoszące pokrywkę. Liturgiści średniowieczni widzieli w kadzidle symbol Chrystusa, którego całe życie ziemskie było wielbieniem Ojca Niebieskiego, a także jako symbol serca ludzkiego, które zapala się miłością do Boga, a przez swoją modlitwę przynosi Mu miłą woń chwały.
Woda święcona r11; początkowo wodą świeconą skrapiano mieszkania, a dopiero w VIII w. wprowadzono aspersję niedzielną, jako przypomnienie chrztu świętego, jego skutków i zobowiązań. Od VI w. wodę święcono w kościołach, a nie, jak wcześniej, w domach. Sakramentalne skutki to odparcie wpływów szatańskich i upraszanie łask Bożych.
Świece ołtarzowe r11; świece przy sprawowaniu sakramentów św. są znakiem obecności Chrystusa, który jest głównym ich Szafarzem i Źródłem łask, a w czasie czytania Ewangelii przypominają, iż są to słowa Chrystus ar11; Światłości Świata.
Sedilia r11; jest to siedzenie dla celebransa i tych, którzy mu usługują i znajdują się w pobliżu ołtarza.
Tabernakulum r11; jest to schowek w apsydzie kościoła. Przechowuje się w nim puszki z konsekrowanymi komunikantami i kustodię z Hostią. Jest o¬n pięknie zdobiony i bardzo wytrzymały na ewentualne uszkodzenia, aby uniemożliwić profanację.
Wieczna lampka r11; jest to mała, zwykle czerwona lampka, która przypomina o obecności Eucharystii w tabernakulum. Symbolizuje Chrystusa jako Światło Świata, światłość wieczną r11; szczęście w niebie razem z Chrystusem przez całą wieczność.
Ołtarz r11; najważniejszym miejscem w kościele jest ołtarz. W starożytności był o¬n przedmiotem nadzwyczajnej czci. Jest miejscem sprawowania pamiątki Pana. Stąd wierni biorą Ciało i Krew Pańską. Ołtarz jest miejscem szczególnej czci, dlatego nakrywa się go przynajmniej jednym obrusem i przyozdabia kwiatami. Wyróżniamy dwa typy ołtarzy: kościelny i polowy.
Konfesjonał r11; na początku było to krzesło umieszczone blisko ołtarza. Dopiero po Soborze Trydenckim (pod koniec XVI w.) między kapłanem a penitentem pojawiła się krata, przytwierdzona do krzesła. Konfesjonał jest symbolem miłosierdzia Bożego i przebaczenia.
Ambona (kazalnica) r11; zawsze była miejscem głoszenia słowa Bożego. Najczęściej była umieszczona pośrodku kościoła, aby ludzie dobrze słyszeli i widzieli lektora czytającego Pismo Święte i kaznodzieję głoszącego naukę Bożą. W dzisiejszych czasach zastępuje ją ambonka ustawiona koło ołtarza.
Organy r11; są instrumentem dętym, klawiszowym. Konstytucja o liturgii tak mówi o organach: rW Kościele łacińskim należy mieć w wielkim poszanowaniu organy piszczałkowe jako tradycyjny instrument muzyczny, którego brzmienie ceremoniom kościelnym dodaje majestatu, a umysły wiernych podnosi do Boga i spraw niebieskichr1;. Organy więc powinny być wykorzystywane artystycznie, o brzmieniu odpowiednim, a przed ich używaniem należy je poświęcić.
Obrazy świętych r11; nie mogą to być obrazy zbyt awangardowe, aby rozumieli je wszyscy wierni. Pojawiły się na początku tworzenia Kościoła. Obrazy są symbolami poszczególnych świętych.
Dzwony r11; po raz pierwszy użyto ich w postaci drewnianych płyt w klasztorach, gdzie opat dawał nimi sygnały zakonnikom. Przetrwały one do dzisiaj w postaci kołatek używanych w Wielkim Tygodniu. Ich głównym przeznaczeniem jest zwoływanie na modlitwę.
(http://tygodniksalwatorski.icm.com.pl) |
