 W wywiadzie udzielonym dziennikarzowi Tygodnika Podhalańskiego rodzice uczniów szkoły branżowej dzielili się swoimi doświadczeniami i wrażeniami związanymi z naszą szkołą. Zachęcamy wszystkich do przeczytania artykułu:
Szkoła jak wybawienie
- Byłam w tym samym punkcie co teraz wiele innych matek zastanawiających się czy wysłać dziecko do "takiej" szkoły. Teraz mówię: nie wahajcie się ani chwili.
Kamil jest wyjątkowym 20-latkiem. Już jako dzieciak dawał się we znaki. W przedszkolu wykąpał koleżankę w umywalce, bo stwierdził, że dziewczynka jest brudna. W szkole nauczyciele nie potrafili sobie poradzić, bo nie potrafił wysiedzieć w ławce. Nie umie kłamać. co okazuje się sporym brakiem w naszym społeczeństwie. Siostrze zakonnej powiedział, że ma żylaki na nogach, a podczas wizyty u cioci wypalił, że ta ma bałagan i ogóle nie sprząta.
Danuta Jędrol z Poronina zaczęła się poważnie niepokoić o Kamila, gdy ten był w 5 klasie. W szkole nie radził sobie on, a z nim nie radzili sobie nauczyciele, nie rozumieli go koledzy. - Odbiegał od całej klasy, musiałam szukać wyjścia - wspomina mama.
Wkrótce dowiedziała się co to autyzm i połączona z nim łagodna forma zespołu aspergera. I, że musi szukać innej niż "masowa" szkoły. Pojechali do Nowego Targu. Bez zapowiedzi, po prostu zobaczyć szkołę, w której nauczyciele daliby sobie z Kamilem rady.
Natalka miała ponad 4 miesiące gdy doznała mikrourazu mózgu po tym jak przestała oddychać. Wydawało się, że rozwija się poprawnie. W szkole sobie nie radziła, ale wieczorami przysiadała z nią mama i godzinami pracowały, by opanować materiał. Tym sposobem udało się skończyć 6-klasową podstawówkę w Czarnym Dunajcu i gimnazjum. Nawet udało się zdać jej końcowy egzamin z rozszerzonym angielskim. Ale dalej był problem. Do jakiej szkoły się nadaje skoro nie wolno jej podnosić większych ciężarów, bo cierpi na jaskrę dziecięcą?
- Miałam szczęście, że spotkałam świetnych nauczycieli w Czarnym Dunajcu. Potrafili się nią zająć, a potem podpowiedzieli, gdzie pójść dalej. I nie pozwolili się martwić - podkreśla Zofia Serwińska, mama Natalii.
Choć znalazła się koleżanka zdziwiona, że posyła dziecko do "szkoły specjalnej". Dziś obydwie matki podkreślają zgodnie - to była najlepsza decyzja w życiu.
Nowe znaczenie
Piętno określenia "szkoła specjalna" ciąży na nowotarskiej placówce przy Jana Pawła od lat. Podczas realizacji jednego z projektów sami z tego zażartowali nadając mu tytuł "Specjalna znaczy najlepsza". I o tym przekonują też obydwie mamy. Natalka dostała pierwszą w życiu piątkę, na akademii wyrecytowała wiersz. Kamil jest spokojny, bo jak czegoś nie chce robić na lekcji to nauczyciel odpuszcza. Czeka, aż sam zachce coś zrobić. I szybko okazuje się, że Kamil bardzo chętnie się zgłasza. I to nie jest żadne odstępstwo od obowiązującego programu. Ale w odróżnieniu od "szkoły masowej" jak określają "normalne" szkoły - tu nauczyciel ma czas i możliwości, by dzieckiem się zająć. Bo w klasie jest obecnie do 12 uczniów, a na praktykach zaledwie piątka plus nauczyciel. Dlatego właśnie dotąd pejoratywne określenie "specjalna" nabiera nowego znaczenia. Bo potrafi zająć się każdym uczniem.
Praktyka renomowana
Kamil po podstawówce skończył gimnazjum. Teraz, podobnie jak Natalka uczęszczają do szkoły branżowej. To placówka, w której nauka kończy się egzaminem zawodowym takim samym jak w "masowej" zawodówce. Tyle tylko, że młodzież z Jana Pawła ma pół godziny więcej czasu na zaliczenie.
Szkoła kształci cukierników, kucharzy, budowlańców - bo tak krótko określają kierunek fachowo określany jako "monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie". Dużym zainteresowaniem cieszy się kierunek "pracownik pomocniczy obsługi hotelowej" czyli popularny hotelarz, czy pracownik pomocniczy mechanika. Na szkolnej liście zawodów jest też rękodzielnik wyrobów włókienniczych, krawiec oraz asystent fryzjera.
Oczywiście - uczą się praktycznej strony swego fachu. Stąd w szkole specjalistyczne pracownie, gdzie można pod okiem fachowca zrobić wszystko to, co później trzeba będzie wykonywać w pracy.
- Zajęcia prowadzimy nie tylko na terenie szkoły, mamy też praktyki zewnętrzne - podkreśla Beata Jachymiak, dyrektor szkoły branżowej. - Nasi uczniowie pracują między innymi w renomowanych miejscach jak Hotel Bania czy Toporów w Białce Tatrzańskiej albo restauracja Skalny Dworek w Nowym Targu. Radzą sobie świetnie, a wszystkie czynności pokazują i wykonują razem z nimi nauczyciele.
Jeśli więc trzeba czyścić toalety to opiekun razem z podopiecznym biorą się za szczotki. Tu każdy wie, że uczniowie są inni i do każdego trzeba podejść w odpowiedni sposób. Widać praktyki i nauka w szkole mają sens - uczniowie nie tylko dobrze sobie radzą w pracy, ale lubią swoją szkołę. I często po ukończeniu jednego kierunku zaczynają naukę na następnym. Tak jak Natalka i Kamil, którzy po kucharstwie przeszli do hotelarza.
Co ważne, absolwenci mogą liczyć na pracę. I często mało kto się orientuje, że pokojówka czy pomocnik na budowie może i intelektualnie nieco odstępują, ale są doskonałymi pracownikami. I na tym polu to inni muszą się od nich uczyć.
- Kiedyś byłam w jednej z zakopiańskich restauracji. Znajoma zachwycała się smakiem świetnych dań. Okazało się, ze gotuje tam absolwent naszej szkoły - wspomina Zofia Serwińska. - I nikt o tym nie wie. A on sam nie lubi gdy go o to pytają. Złości się, bo zamiast gadać on woli gotować.
Nie bójcie się!
Formalnie określenie "szkoła specjalna" już zniknęło. Oficjalna nazwa placówki to Zespół Placówek Szkolno Wychowawczo - Opiekuńczych, a świadectwo jej ukończenia nie różni się od papieru, który otrzymuje uczeń "masówki". Jednak wciąż pozostaje wśród rodziców obawa, by nie narazić swych dzieci na stygmatyzację przez otoczenie i rówieśników.
Obie mamy przyznają, że właśnie w masowej szkole tacy uczniowie są niedowartościowani, a zamiast pracy z dzieckiem słyszą krzyki. Są wyśmiewane przez rówieśników, a nauczyciele mający pod opieką niemal 30 uczniów nie są w stanie poświęcić uwagi jednemu, nadpobudliwemu czy opóźnionemu uczniowi.
- Zdarza się, że nowy uczeń prosi by mu piątkę wpisać do zeszytu, bo inaczej mama nie uwierzy, że dostał taką ocenę - przyznaje Marta Malec, nauczycielka matematyki.
Mama Kamila przekonuje, że tej szkoły nie wolno się bać. - Pamiętam czasy, gdy sama nie wiedziałam co robić. Byłam w tym samym punkcie co teraz wiele innych matek zastanawiających się czy wysłać dziecko do "takiej" szkoły. Miałam tak jak one małą wiedzę o placówce. Teraz mówię: nie wahajcie się ani chwili - przyjdźcie i sami zobaczcie jak to wszystko wygląda. Nie ma się czego bać - podkreśla Danuta Jędrol.
|
